Fursik

                                                     Saga Poniedziałku 14 Ludzie za dużo hałasują. W każdym prawie momencie słychać szelesty kartek, niepotrzebne przesuwania krzeseł czy szepty słyszalne nawet z drugiego końca sali. Nie ma ani sekundy ciszy, jak gdyby ludzie jej nienawidzili, nieustannie dążąc do całkowitego braku ciszy, która najwyraźniej, z momentem jej nastąpienia, otworzyłaby ogromną wyrwę w czasoprzestrzeni, pochłaniając wszystko w swoim zasięgu w nieskończoną otchłań niebytu. Z czasem c

   Następny poranek był najgorszym porankiem w moim życiu. Do ostatniej chwili wmawiałam sobie, że to wszystko to był tylko koszmar, ale rzeczywistość przebijała wszystkie moje dotychczasowe koszmary. Te same bure ściany, ten sam tykający zegar, ten sam kardiograf i to samo uczucie bandaży dokładnie oplatających moje barki.   Jako że byłam już wypoczęta, leżałam bez ruchu na plecach i wpatrywałam się w sufit, jakby tam były wypisane odpowiedzi na wszystkie pytania, które latały po mojej głowie jak rozz&